17 maja upamiętnia podpisanie norweskiej konstytucji (17 maja 1814 roku).
Wydarzenie to było potwierdzeniem niepodległości Norwegii, która przez wiele wieków była podporządkowana Danii, a po wojnach napoleońskich przejęta przez króla Szwecji. Dużą rolę w odzyskaniu niepodległości odegrał król Danii – Christian Fryderyk, który w roku 1814 koronował się na króla Norwegii, a następnie podpisał norweską konstytucję.
Norwegia nie od razu cieszyła się pełną wolnością. Christian Fryderyk musiał zawrzeć sojusz ze Szwecją i zrzec się tronu na rzecz Karola III, który pełnił funkcję króla Norwegii od roku 1818 do 1844. Dopiero w roku 1905 Norwegia uzyskała całkowitą niezależność. Jednak to właśnie 17 maja 1814 jest uważany za dzień, który zainicjował norweską drogę do niepodległości.
Tradycja obchodów święta narodziła się wśród społeczności studenckiej i patriotycznej po uchwaleniu konstytucji. Początkowo miała ona jednak charakter lokalny. W roku 1828 manifestowanie święta zostało zakazane przez króla Szwecji i Norwegii Karola III. Do tradycji powrócono w latach 30. XIX wieku.
W roku 1870 odbył się pierwszy dziecięcy pochód (barnetog). Stało się to z inicjatywy pisarza i wielkiego patrioty Bjørnstjerna Bjørnsona (1832-1910). Od roku 1906 pochód dziecięcy przechodzi główna ulicą Oslo i dociera do pałacu, gdzie jest pozdrawiany przez rodzinę królewską.
Współczesne obchody święta mają radosny przebieg. Ze względu na obostrzenia sanitarne wprowadzone w związku z pandemią koronawirusa, mieszkańcy Norwegii nie mogą świętować w tym roku, tak jak to miało miejsce przed pandemią.
Źródło: Wikipedia, katolsk.no